ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ
ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ
ਮੇਰੀ ਯਹਿ ਰੂਹ
ਮੇਰੇ ਜਿਸਮ ਸੇ ਪਰਵਾਜ਼ ਕਰ ਜਾਏ
ਤੋ ਲੌਟ ਆਨਾ
ਮੇਰੀ ਬੇਖਵਾਬ ਰਾਤੋਂ ਕੇ ਅਜ਼ਾਬੋਂ ਪਰ
ਸਿਸਕਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਤੁਮ ਭੀ
ਜ਼ਰਾ ਸੀ ਦੇਰ ਕੋ ਰੁਕਨਾ
ਮੇਰੇ ਬੇਨੂਰ ਹੋਠੋਂ ਕੀ ਦੁਆਓਂ ਪਰ
ਤੁਮ ਅਪਨੀ ਸਰਦ ਪੇਸ਼ਾਨੀ ਕਾ ਪੱਥਰ
ਰਖ ਕੇ ਰੋ ਦੇਨਾ
ਬਸ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹਿ ਦੇਨਾ
ਮੁਝੇ ਤੁਮਸੇ ਮੁਹਬੱਤ ਹੈ ।
*******
ਕਿਤਨਾ ਸਹਿਲ ਲਗਤਾ ਥਾ
ਕਿਤਨਾ ਸਹਿਲ ਲਗਤਾ ਥਾ
ਖੁਸ਼ਬੂਓਂ ਕੋ ਛੂ ਲੇਨਾ
ਬਾਰਿਸ਼ ਕੇ ਮੌਸਮ ਮੇਂ
ਸ਼ਾਮ ਕਾ ਹਰ ਮੰਜ਼ਰ
ਘਰ ਮੇਂ ਕੈਦ ਕਰ ਲੇਨਾ
ਰੌਸ਼ਨੀ ਸਿਤਾਰੋਂ ਕੀ ਮੁੱਠੀਓਂ ਮੇ ਭਰ ਲੇਨਾ
ਜੁਗਨੂਓਂ ਕੀ ਬਾਤੋਂ ਸੇ
ਫੂਲ ਜੈਸੇ ਆਂਗਨ ਮੇਂ
ਰੌਸ਼ਨੀ ਸੀ ਕਰ ਲੇਨਾ
ਉਸ ਕੀ ਯਾਦ ਕਾ ਚਿਹਰਾ
ਖਵਾਬਨਾਕ ਆਖੋਂ ਕੀ ਝੀਲ ਕੇ ਗੁਲਾਬੋਂ ਪਰ
ਦੇਰ ਤਕ ਸਜਾਕੇ ਰਖਨਾ
ਕਿਤਨਾ ਸਹਿਲ ਥਾ
ਐ ਨਜ਼ਰ ਕੀ ਖੁਸ਼ਫਹਿਮੀ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ
ਤਿਤਲੀਆ ਪਕੜਣੇ ਦੂਰ ਜਾਨਾ ਪੜਤਾ ਹੈ ।
नोशी गिलानी की ये नज्में जिस नाजुक अहसास को अपने में समेटे हैं वो देर तक पीछा नहीं छोड़ता, बस, वाह ! बस वाह ! ही निकलती है। इनसे कैसे संपर्क हो सकता है ? मैं इनकी कविताओं का अनुवाद अपने ब्लॉग "सेतु साहित्य" पर देना चाहता हूँ।
ReplyDelete