ਪਰਵੀਨ ਕੌਰ (ਕੈਨੇਡਾ) -ਹਿੰਦੀ ਕਵਿਤਾ

ਕਵਿਤਾ 1

ਦੂਰ ਕਹੀਂ ਦੂਰ
ਸ਼ਿਤਿਜ ਕੇ ਉਸ ਪਾਰ
ਬਾਲ ਸੂਰੀਯ ਉਦੈ ਹੋ ।

ਨਨ੍ਹੀਂ ਸੀ ਕਮਲਿਨੀ
ਘੁੰਘਟ ਸੇ ਝਾਂਕ
ਮੁਸਕਰਾਈ ਅਭੈ ਹੋ ।

ਰਕਤ ਰੰਜਿਤ ਹੋਂਠ
ਕਾਂਪ, ਰੁਕ ਗਏ
ਕੁਛ ਕਹਿ ਨਾ ਸਕੇ ।

ਸੁਨਹਿਲੀ ਪਲਕੇਂ ਉਠਾ
ਸੰਦੇਸ਼ ਉਸਨੇ ਦੀਆ
ਕਿੰਤੂ ਦੇਵ ਸਹਿ ਨਾ ਸਕੇ ।

ਤਨਿਕ ਸੀ ਪੁਜਾਰਿਨ
ਮਹਾਨ ਹੈ ਪਿ੍ਯਤਮ
ਫਿਰ ਕੈਸਾ ਯਿਹ ਮੇਲ ।

ਏਕ ਲੈਯ ਮੇਂ ਦੋ ਰਿਦਯ
ਲਘੂ ਵ ਵਿਸ਼ਾਲ
ਯਿਹ ਪ੍ਰੀਤ ਕਾ ਹੈ ਖੇਲ ।


ਕਵਿਤਾ 2

ਗਗਨ ਕੀ ਆਂਖ ਕੇ ਆਂਸੂੰ
ਵਾਸ਼ਪ ਬਨ ਉੜਤੇ ਨਹੀਂ
ਬਹਿਤੇ ਨਹੀਂ ਨਿਰਝਰ ਸੇ ।

ਘੁਟਤੇ ਹੈਂ
ਮਨ ਮੇਰੇ ਕੀ ਕਸਕ ਸੇ ।

ਅਗਨੀ ਕੇ ਅੰਤਰ ਕੀ ਜਵਾਲਾ
ਅਪਨੇ ਨੀੜ ਕੋ ਤਿਆਗ
ਅੋਰ ਕਹੀਂ ਕਿਆ ਜਾਤੀ !

ਫਿਰ
ਮੈਂ ਹੀ ਕਿਉਂ ਤੜਪਤੀ ਹੂੰ
ਘਬਰਾਤੀ ਹੂੰ ਬੰਧਨ ਸੇ
ਹੋ ਜਾਨਾ ਚਾਹਤੀ
ਬਿਨ ਅੰਕੁਸ਼ ਸੇ ।


परवीन कौर (कनाडा)
कविता 1

दूर कहीं दूर
क्षितिज के उस पार
बाल सूर्य उदय हो ।

नन्हीं सी कमलिनी
घूँघट से झाँक
मुसकराई अभय हो ।

रक्त- रंजित होंठ
काँप, रुक गए
कुछ कह न सके ।

सुनहली पलकें उठा
सदेश उसने दिया
किन्तु देव सह न सके ।

तनिक -सी पुजारिन
महान है प्रियतम
फिर कैसा यह मेल ।

एक लय में दो हृदय
लघु व विशाल
यह प्रीत का है खेल ।

-0-
कविता 2

गगन की आँख के आँसू
वाष्प बन उड़ते नहीं
बहते नहीं निर्झर -से ।

घुटते हैं
मन मेरे की कसक से ।

अग्नि के अन्तर की ज्वाला
अपने नीड़ को त्याग
और कहीं क्या जाती !

फिर
मैं ही क्यों तड़पती हूँ
घबराती हूँ बंधन से
हो जाना चाहती
बिन अंकुश से ।
-0-